Projekt CCS4CEE zmierza do wznowienia dyskusji na temat wdrożenia technologii CCS w regionie CEE w długim okresie. Zbudowanie opartego na dowodach porozumienia w sprawie CCS-u pomiędzy kluczowymi interesariuszami pozwoli na wdrożenie konkretnych polityk i przedsięwzięć.
Obserwowany ostatnio rozwój technologii obniżania emisji gazów cieplarnianych pozwala na znaczną redukcję emisji, ale nie jest wystarczający dla osiągnięcia celów Porozumienia paryskiego. Potwierdzają to Międzynarodowa Agencja Energetyczna w swojej ocenie dostępnych technologii i różne modele autorstwa instytucji UE i niezależnych badaczy. Wychwytanie i składowanie dwutlenku węgla (Carbon capture and storage – CCS) może służyć redukcji emisji dwutlenku węgla w sektorze przemysłu. Pomoże także zapewniać niskoemisyjne ciepło technologiczne i zwiększyć bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej poprzez uzupełnienie krótkoterminowego magazynowania energii. Jednak wdrożenie tej technologii na pełną skalę wymaga stabilnego otoczenia prawno-instytucjonalnego w długim okresie.
Aktualnie CCS nie jest obecny w głównym nurcie dyskusji o polityce klimatycznej w krajach Europy Środkowo-Wschodniej (Central and Eastern Europe – CEE). Może to prowadzić do nierównomiernego rozwoju instalacji CCS w Europie, co pociągnęłoby za sobą zwiększone koszty późniejszego nadrabiania zaległości w tym zakresie, jak również utracenie szans na rozwój krajowych gospodarek i współpracy regionalnej. Nasz projekt ma na celu zapobiec takiemu obrotowi spraw.
Projekt obejmuje Polskę, Czechy, Słowację, Węgry, Słowenię, Chorwację, Rumunię, Litwę, Łotwę,
Estonię i Ukrainę. Projekt jest wdrażany przez czterech interesariuszy z regionu CEE we współpracy z partnerem merytorycznym z Norwegii, tj. Bellona Europa:
O tym, jakie są bariery oraz jak wygląda mapa drogowa rozwoju technologii CCS w Polsce przeczytacie w podsumowaniu projektu CCS4CEE.
