Orzeł i półksiężyc – polska a demokratyzacja świata arabskiego
Adam Balcer, Orzeł i półksiężyc – polska a demokratyzacja świata arabskiego „Czy Polska leży nad Morzem Śródziemnym?”, red. nauk.: Robert Kusek, Joanna Sanetra-Szeliga
Tunezyjska jaśminowa rewolucja wywołała proces nazwany arabską wiosną, czyli demokratyzację w kilku krajach arabskich. Tunisami – jak nazwano tę falę demokratyzacji – wstrząsnęła fundamentami Polityki Sąsiedztwa Unii Europejskiej. Po raz pierwszy kluczowe miejsce w agendzie unijnej zajęło wsparcie dla demokratyzacji i modernizacji opartej na politycznej warunkowości, to jest na zasadzie more for more (więcej za więcej). Zmiana ta została uznana za wielką szansę dla postkomunistycznych nowych członków UE, w tym szczególnie Polski, która od kilkunastu miesięcy stara się wesprzeć demokratyzację świata arabskiego, prezentując swoje udane doświadczenia transformacyjne jako źródło inspiracji dla tego ostatniego. Polskie zaangażowanie ma nowatorski i bezprecedensowy charakter. Z pewnością sukces polskiej transformacji nie jest modelem, który można będzie przenieść en masse w odmienny kontekst kulturowy. Nie oznacza to jednak, że niektóre jego elementy nie mogą być inspirujące dla arabskich reformatorów. W tym artykule postaramy się wykazać, że jest to możliwe. Jego podstawowym założeniem jest przekonanie, iż dla sukcesu zaangażowania Polski w sprawy południowych sąsiadów Unii Europejskiej niezwykle ważne jest uświadomienie jego podstaw historycznych, znaczenia świata arabskiego dla interesów Polski, własnych ograniczeń oraz konieczności zagwarantowania mu odpowiedniego wsparcia finansowego i organizacyjnego.
