Niniejszy artykuł jest drugą publikacją z serii policy paper WISE i dotyczy możliwych kierunków reform, jakie powinny zajść w edukacji, aby dostosować obecny system do nadchodzącego szoku ICT oraz robotyzacji wielu zawodów.
Zaprojektowane ponad 100 lat temu metody nauczania nie są dopasowane do świata, w którym żyjemy. Coraz częściej wiedza zdobywana w trakcie edukacji (także studiów wyższych) nie jest wykorzystywana w późniejszej pracy zawodowej, a system wtłaczający uczniów w jeden schemat niejednokrotnie marnuje zarówno ich potencjał, jak i możliwości nauczycieli.
Dokonany przegląd nowoczesnych metod, potrzebnych umiejętności oraz problemów reformowania szkolnictwa pozwala wskazać na kilka obszarów, w których niezbędne są zmiany. Należy pamiętać, że wprowadzanie zmian nie powinno odbywać się tak jak dotychczas. Duże reformy całego systemu edukacji niepoparte wcześniejszymi badaniami nie dają możliwości przewidywania efektów i wyboru najlepszej metodologii. W tym zakresie ważna pozostaje dywersyfikacja szkół tak, aby powstały jednostki dostosowane do różnych potrzeb uczniów, a jednocześnie eksperymentujące z różnymi sposobami nauczania.
