Rola banków w zielonej odbudowie gospodarki po pandemii COVID-19. WiseEuropa Insight dla Santander Bank Polska
„Realizacja inwestycji przewidzianych przez Krajowy Plan Odbudowy zależeć będzie nie tylko od skutecznego wykorzystania istniejących instrumentów finansowych, lecz także adaptacji oferty sektora finansowego do wyzwań, jakie związane są z budową niskoemisyjnej gospodarki” – Zofia Wetmańska, Maciej Bukowski.
Rekomendacje dot. planu reform przygotowywanego w ramach KPO
→ Jasne określenie strategii dekarbonizacji wraz z harmonogramem odpowiadającym skali i tempu procesów zachodzących w UE. Stabilizacja środowiska regulacyjno-prawnego przełoży się bezpośrednio na poprawę klimatu inwestycyjnego
→ Odblokowanie regulacji dla kluczowych rynków zielonych inwestycji (wiatr na lądzie, wiatr na morzu, termomodernizacja, ekologiczne rolnictwo itp.) oraz pilne wprowadzenie reform eliminujących sprzeczności między polityką rozwoju a polityką odbudowy
→ Przygotowanie i wdrożenie krajowej strategii zrównoważonego finansowania
→ Opracowanie oferty gwarancyjnej i współfinansowania podnoszącego atrakcyjność komercyjnych produktów finansujących zieloną transformację (zgodność z Taksonomią)
→ Wpisanie środków dotacyjnych z MFF i NextGeneration EU w ofertę komercyjną banków (unikanie ryzyka kanibalizacji)
Rekomendacje dot. planu inwestycyjnego przygotowywanego w ramach KPO
→ Zapewnienie, że inwestycje wdrażane w ramach KPO spełniają kryterium „gotowe do wdrożenia” (zmniejszenie ryzyka inwestycyjnego), a jednocześnie będą odpowiadały skali i tempu przemian zachodzących w UE
→ Zwiększenie skali finansowania dekarbonizacji w sektorach takich jak rolnictwo, transport czy przemysł, dotychczas odgrywających drugorzędną rolę w krajowej dyskusji poświęconej finansowaniu dekarbonizacji
→ Zapewnienie zgodność inwestycji proponowanych przez KPO z unijną taksonomią zrównoważonego finansowania i wdrożenie wymogów raportowania niefinansowego, niezbędnych do kompleksowej oceny zgodności projektów z celami środowiskowymi
→ Stosowanie Taksonomii zarówno w przypadku prywatnych, jak i publicznych inwestycji objętych KPO. Jednocześnie, dla sprawnego przeprowadzenia procesu finansowania inwestycji w ramach KPO, niezbędna jest minimalizacja obciążeń biurokratycznych i wymogów w zakresie sprawozdawczości, a także możliwie pełna cyfryzacja procesów
→ Fundusze unijne nie powinny być wykorzystywane na inwestycje, które w perspektywie najbliższych lat nie przyniosą wartości dodanej dla gospodarki i celów strategicznych, a jedynie przyczynią się do utrzymania statusu quo sektorów mających problemy strukturalne. Jest to w interesie finansów publicznych, a także przyszłych pokoleń, których nie możemy zadłużać
→ Utrzymanie systemu dotacyjnego przy finansowaniu projektów wysoko innowacyjnych, obarczonych dużym ryzykiem. Natomiast w przypadku projektów „standardowych” oraz tam, gdzie system dotacyjny może zaburzać równowagę konkurencyjną na rynku, finansowanie powinno odbywać się poprzez instrumenty zwrotne
→ Wprowadzenie wysokiej standaryzacji procedur aplikacyjnych – zarówno od strony klienta, jak i od strony banku. Zróżnicowanie procedur aplikacyjnych (np. w ramach regionów) jest niekorzystne dla banków komercyjnych, działających na terenie całego kraju, z uwagi na konieczność dublowania i wdrażania odrębnych procedur dla każdego z województw
→ Zwiększenie dostępu do danych i rejestrów publicznych (ZUS czy US) pozwoli na szybszą weryfikację podmiotów oraz wpłynie na zwiększenie zdolności kredytowej – ten aspekt jest szczególnie ważny w przypadku MŚP
Publikacja jest dostępna tu:
