Zasobność surowcowa Europy nie jest na tyle wystarczająca, aby można było jednoznacznie stwierdzić, że Europa jest niezależna surowcowo, a co za tym idzie – energetycznie. Wręcz przeciwnie, uzależnienie od importu stale rośnie i zwiększyło się od początku lat 90. XX wieku z 50% do 58% obecnie.
Podobnie jak większość państw członkowskich UE, Polska zadbała o dywersyfikację źródeł importu paliw kopalnych w celu uniezależnienia się od dostaw z Rosji. Jednak w przeciwieństwie do wielu innych krajów UE, polski rząd nie podjął działań promujących oszczędzanie energii.
Rozwój cywilizacyjny i gospodarczy jest od zarania dziejów związany z dostępnością źródeł energii i wydajnością korzystania z nich. Podstawą rozwoju gospodarki jest niezakłócony, stabilny i przewidywalny dostęp do energii umożliwiający planowanie produkcji i konsumpcji.
W tak trudnych dla Ukrainy czasach, kształt przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych będzie determinował kierunek powojennej odbudowy. Zamówienia publiczne mogą być wykorzystywane strategicznie do osiągania długoterminowych celów środowiskowych, społecznych i gospodarczych.
Konieczność powojennej odbudowy otwiera szansę na modernizację gospodarki i sektora energetycznego, w którym energia wiatrowa może odegrać kluczową rolę. Potrzeba ograniczenia zależności od paliw kopalnych i zwiększenia niezależności energetycznej idzie w parze z potencjałem energetyki wiatrowej w Ukrainie.
Wszystkie rozwiązania w ramach polityki planowania przestrzeni miejskiej i polityki mieszkaniowej w okresie wojny i odbudowy po wojnie muszą być oparte na precyzyjnych danych dotyczących poziomu migracji i zniszczenia miast. W procesie odbudowy należy uwzględnić i wdrożyć program środowiskowy.
Powojenna odbudowa sektora wodnego musi być oparta na ocenie zasobów wodnych dostępnych na potrzeby rekonstrukcji ukraińskiego społeczeństwa, gospodarki i środowiska po zakończeniu konfliktu oraz na zrozumieniu kluczowej roli wody jako łącznika służącego bezpieczeństwu i rozwojowi Ukrainy.
Konferencja w sprawie przyszłości Europy była rocznym procesem, w wyniku którego ponad 580 tysięcy Europejczyków i Europejek wzięło udział w wydarzeniach i konsultacjach, które mają służyć politykom w kształtowaniu przyszłości Unii Europejskiej.
